เป็นแม่&นักศึกษานี่....สนุกจริงๆ

วันนี้วันพฤหัส เสาว์นี้ก็ต้องสอบของเทอมสอง ป.บัณฑิตแล้ววววว
หนังสือยังอ่านไปได้ไม่เท่าไร่เลย
ตั้งใจไว้แล้วว่าจะทำข้อสอบให้ดีที่สุด จะได้สบายใจว่า ในเวลาที่เราเรียน เราก็สามารถทำได้ดี
หลังจากนี้ก็ทุ่มเทให้ลูกอย่างเต็มที่อย่างที่หวังไว้
ตอนนี้เก็บ A ไว้แล้วสองตัว ต้องมาลุ้นอีกที ว่าสอบครั้งนี้จะได้เกรดอะไร
ตั้งใจแล้วก็.......ลุยยยยยยยย

I'm back!!!!

ได้ note2 มาใช้หมาดๆ
เลยเรียกตัวเองมาให้รู้จักใช้ประโยชน์ให้เต็มที่
ตอนนี้มีลูกสาวกะเค้าแล้ว
อุปกรณ์ไว้อัพแล้ว คงมีเรื่องให้ได้บันทึกกันเรื่อยๆ
เอ้า เริ่มต้นกันใหม่ละทีนี้

facebook...คือการเปิดตัวลูก

จากที่ไม่แน่ใจอยู่นาน ว่าจะเล่นเฟสดีไม๊ แต่ด้วยความรู้สึกที่อยากเลิกเอาแต่ส่องคนอื่นในเฟสอาบีเลยมีเฟสของตัวเองบ้าง อาจจะเชยหน่อยแต่ถ้าก่อนหน้านี้ คงไม่มีเวลาให้ได้เล่นหรอกเพราะลูกอ่อน
พอได้มีเนี่ย..สนุกจริง เพราะจากที่ไม่ค่อยได้ติดต่อญาติๆก็ได้เชื่อมกัน ไกลก็เหมือนใกล้ หายเหงาเลย..ทีนี้ก็ได้บอกเล่าเรื่องของ ญม ได้รับกำลังใจจากทุกคน ได้ให้เขาได้เห็นหลานๆ ได้รู้จักคุ้นเคย ได้ติดตาม อุมมีเองก็ได้รู้เรื่องคอมกับเขาบ้างแม้จะสักนิดก็ดีแล้ว

เพราะรัก..จึงกังวล

รักลูกนะคนดี....อยากให้ลูกเป็นคนดี มีความสุข แต่อุมมีกังวลเหลือเกิน ว่าญามาลของอุมมี จะต้องมีคนดูแลไปอีกนานแค่ไหน แต่ก็ต้องขอบคุณอัลลอฮ์ ที่มอบญาลาลมาเป็นน้องที่น่ารักของอาแบ น้องที่คอยช่วยดูแลอาแบ เป็นเพื่อนเล่น เพื่อนกิน เพื่อนเรียน เพื่อนทะเลาะ ที่ทำให้อาแบยิ้มอย่างมีความสุขได้ทุกวัน อาแบก็รักน้องใช่ไหมลูก...ใช่ลูก อุมมีก็รักญาลาลเหมือนกัน
อาแบเองก็เก่งกว่าเดิมมาก กินข้าวได้เอง อ่านหนังสือเอง แต่สิ่งที่อาแบชอบที่สุดคือเล่นคอม ฮา ฮา
ที่ยอมทำทุกอย่างตามที่อุมมีต้องการก็เพราะคอมนี่แหละ นี่คือข้อต่อรอง
ความผิดปกติของลูกเขาเรียกว่า พิการทางสมอง Cerebral palsy ซึ่งมีผลทำให้อาแบเกร็ง แต่สติปัญญาของอาแบ แม้ว่าหมอเคยบอกว่าจะไม่เหมือนปกติด้วย แต่จนถึงทุกวันนี้อุมมีก็ยังไม่เห็นว่าด้านสติปัญญาของอาแบนั้นด้อยกว่าคนอื่นตรงไหน นี่คงจะเป็นสิ่งที่อัลลอฮ์ให้ก็ได้
ความกังวลที่มี คือกลัวว่าอาแบที่เติบโตเหมือนปกติ พอโตเกินกว่าที่อุมมีจะยกลูกได้ ตอนนั้นใครจะดูแลหนู แต่ซีตีก็ได้เตือนสติอุมมีว่าอย่าลืม..อุมมียังมีญาลาล ยังมีญาดุลลอฮ ซึ่งเติบโตขึ้นทุกวัน
ใช่แล้วลูก...ใช่แล้ว อัลลอฮ์ย่อมไม่ทอดทิ้ง หากเรายังคงยึดมั่นกับพระองค์

ไหวไหมหนออออ.....

อยากเหลือเกิ้นนนน...จะให้ลูกเก่งเนี้ย อุมมีเองก็อยากสอนลูกหลายเรื่องเหลือเกิน
อะไรบ้างน่ะเหรอ เอออ ขอแจกแจงละกัน
หนึ่งภาษา อยากให้ลูกเป็นเด็กพหุภาษา คือที่แน่นอนอยู่แล้วจากสิ่งแวดล้อมว่าลูกจะได้ภาษามลายูท้องถิ่น กับภาษาไทย ที่ต้องการให้ลูกได้เพิ่มเติมคือภาษาอาหรับ ภาษามาเลย์และอังกฤษในระดับที่สนทนาประจำวันได้อย่างเป็นธรรมชาติ นี่คืออย่างต่ำนะ เป้าหมายสูงกว่านี้ แล้วยังแอบเล็งภาษาจีนไว้ด้วย ฮิฮิ...ฝันสูงนะ แต่ถ้าไม่รู้จักวางเป้าหมายก็ไม่มีวันถึงจริงมั้ย
สองศาสนา อยากให้ลูกได้ท่องกุรอ่านและดุอาอ์ รวมทั้งฟัรดูอีน เพราะวัยเด็กนี่ล่ะที่จะท่องจำง่ายและติดตัวนาน เสียดายเวลาเหล่านี้มากๆหากไปเสียเฉยๆ
สามคณิตศาสตร์ อยากให้ลูกได้พัฒนาสมอง มีไหวพริบดี มันจะเป็นต้นทุนที่ดีสำหรับการเรียนรู้ในอนาคต
สี่อื่นๆ คือรู้สึกว่าจะมีอีกนะ แต่ตอนนี้นึกไม่ออก ฮิฮิ..
ก็คงต้องติดตามกันต่อไป......ว่าจะได้แค่หนายยยยย.....

กว่าจะได้เริ่มต้น

ความตั้งใจเมื่อเป็นแม่ อยากให้ลูกดี อยากให้ลูกเก่ง เลยทำให้ตัวอุมมีเองมุ่งอ่านแต่หนังสือเกี่ยวกับลูก
ตอนนี้หนังสือเกี่ยวกับลูกมีเยอะเสียจนต้องเริ่มมองหาที่อยู่ใหม่ให้เสียแล้วล่ะ ความจริงก็ใช่ว่าจะมีแต่หนังสือเกี่ยวกับลูกเท่านั้น มันรวมๆกับหนังสือภาษาด้วย ก็อุมมีอยากให้ลูกได้หลายภาษา แต่มันก็ไม่มีวิธีเรียนภาษาใดที่จะดีเท่าการได้ใช้จริง เลยต้องเอาหน้าที่นี้ไว้บนหัวตัวเอง หนักเอาการอยู่......
ที่ว่ากว่าจะได้เริ่มก็มีอยู่หลายเรื่องตั้งแต่การสอนลูกที่กะว่าจะทำตามหนังสือเล่มนั้น เล่มนี้ ชอบมากกกก
แต่บางอย่างมันต้องเตรียมอุปกรณ์เช่นในหนังสือสอนลูกให้เป็นเด็กฉลาด หรือจะต้องมีการเรียนรู้ก่อนเพราะอุมมีไม่มีต้นทุนอย่างในหนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ บล็อกนี่ก็เหมือนกัน ทั้งๆที่อาบีแนะนำให้เขียนตั้งนานแล้ว จะได้เป็นไดอารี่เกี่ยวกับลูก แต่อุมมียังเกรงๆอยู่นานเพราะเราไม่ค่อยได้แตะคอม
แล้วพิมพ์ช้ามากกกกก แต่ตอนนี้เรามีคอมเป็นของตัวเองแล้วต้องเริ่มฝึกเสียที เอาทุกอย่างนี้เพื่อลูก ลุยยยยยยยยย...........